Dubrovnik, grad nabožićki, E-copy

DUBROVNIK, GRAD NABOŽIĆKI je istorijski roman koji kroz priču o srednjovjekovnom bosanskom gradu, duboko ponire u događaje srednjeg vijeka. Dubrovnik služi kao plašt slojevitom jezgru romana koji sačinjavaju priče o  srednjovjekovnoj kraljevini Bosni, njenom postanku, te suštinskim detaljima o odnosima bosanskih vladara tog doba s Rimom, s Ugarskom, sa Srbijom kao i s Osmanlijskim carstvom. U romanu dominira priča o nesretnoj sudbini kraljice Katarine i vladavini kralja Tomaša, o bosanskoj vlasteli i velikom vojvodi hercegu Kosači, ocu Katarine Kosače, humskom gospodaru. Tu je i neizostavna priča o sultanu Mehmedu, el Fatihu, velikom osvajaču. Dubrovnik nabožićki nam daje i bogatu sliku o sultanu Mehmedu i princezi Mari Branković, njegovoj pomajci, kao i ocu princeze Mare, srpskom despotu Đurađu Brankoviću i padu Srbije. U romanu se nalazi zanimljivo poglavlje o životu prabake kraljice Katarine- Jelene Lazarevic Balšić i njenom duhovnom i moralnom uticaju na praunuku Katarinu. Ispreda on priču i o velikim knezovima bosanskim- Mirku Radojeviću, Batiću Mirkoviću i njihovim potomcima. O Pauli Mirković, prvoj pratilji i prijateljici kraljice Katarine. Roman govori o kompleksnosti vremena, Bosanskoj crkvi i nestanku patarena s ovih prostora; neizostavno dotiče vladavine bosanskih kraljeva i njihove nimalo zavidne položaje dualizma na razmeđu Između istoka i Zapada. Kraj radnje romana obilježava priča o bosanskom posljednjem vladaru Stjepanu Tomaševiću i Bosni koja je po predanju šaptom pala kao i odlasku kraljice Katarine iz Bosne i odvođenju njene djece u Istambul.